Бисёр одамон аксар вақт шикоят мекунанд, ки зиндагӣ чунон бадбахт аст, ки онҳо намедонанд, ки чӣ тавр ба он бираванд.
Ва онхо аз чанг ва муборизаи доимй хаста шуда буданд.Ба назар чунин менамуд, ки як масъала ҳал шуд, мушкили дигар ба зудӣ аз паи.
Ман қаблан дар бораи духтаре мақолае хонда будам, ки аксар вақт аз душвориҳои зиндагӣ бо падараш, ки ошпаз аст, шикоят мекунад.
Рӯзе падараш ӯро ба ошхона бурд ва се дегчаи аз пӯлоди зангногирро аз об пур кард ва ҳар кадомро дар оташи баланд гузошт.
Вақте ки се дег ба ҷӯшидани он шурӯъ кард, ӯ дар як дег картошка, дар деги дуюм тухм ва дар деги сеюм қаҳваҳои хокшударо гузошт.
Пас ба духтараш чизе нагуфта, онҳоро биншинанд ва ҷӯшонанд.Духтар нола кард ва бесаброна интизор шуд,
ҳайрон мешуд, ки ӯ чӣ кор мекард.
Пас аз бист дақиқа оташҳоро хомӯш кард.Картошкаро аз дег бароварда ба коса гузошт.
Тухмҳоро кашида, ба як коса гузошт.Пас аз он қаҳваро рехта, ба пиёла гузошт.
Ба вай ру оварда пурсид.«Духтарам, ту чӣ мебинӣ?» «Картошка, тухм ва қаҳва».
вай саросемавор чавоб дод."Наздиктар бубин," гуфт ӯ, "ва ба картошка ламс кунед." Вай кард ва қайд кард, ки онҳо нарм буданд.
Баъд аз вай хохиш кард, ки тухмро гирифта шикаста.Пас аз канда кардани пӯст, вай тухми сахт судакро мушоҳида кард.
Ниҳоят, ӯ аз ӯ хоҳиш кард, ки қаҳва хӯрад.Буи хуши он ба чехраи у табассум мебахшид.
Падар, ин чӣ маъно дорад?— пурсид вай.Вай фаҳмонд, ки картошка, тухм ва лӯбиёи қаҳва ҳар як бо якхела дучор омадаандмусибат- оби ҷӯшон,
вале хар кас ба таври гуногун муносибат мекард.Тухм ноустувор буд ва пӯсти тунуки берунӣ то дар оби ҷӯшон андохтан даруни моеъи онро ҳифз мекард,
баъд даруни тухм сахт шуд.Бо вуҷуди ин, лӯбиёи қаҳва беҳамто буданд, пас аз он ки онҳо ба оби ҷӯшон дучор шуданд,
обро иваз карда, чизи нав ба вучуд оварданд.
Вақте ки мусибат дари шуморо мекӯбад, шумо чӣ гуна муносибат мекунед?Оё шумо картошка, тухм ё лӯбиёи қаҳва ҳастед?Дар ҳаёт, воқеаҳо дар атрофи мо рӯй медиҳанд,
аммо ягона чизе, ки воқеан муҳим аст, он чизест, ки дар дохили мо чӣ рӯй медиҳад, ҳама чизро одамон анҷом медиҳанд ва мағлуб мекунанд.
Ғолиб барои он таваллуд намешавад, ки аз ғолиб камтар бошад, аммо дар душворӣ ё вазъияти ноумедӣ, ғолиб як дақиқа бештар исрор мекунад,
як қадами бештар мегузорад ва дар бораи як мушкили бештар аз зиёндида фикр мекунад.
Вақти фиристодан: 24-2020 август